అవును. నేను వెదుకుతున్నాను. ఆయన కోసం వెదకని చోటు లేదు, ఎక్కని మెట్టు లేదు. కాని తృప్తి లేదు. కేవలం విగ్రహాలూ, నిగ్రహం లేని మనసులు మాత్రమే కనిపించాయి. ఎందరినో అడిగాను. ఎంతోమంది గురువుల
ప్రవచనాలు విన్నాను. ఒకరన్నారు, ఆయనంటే పరమాత్మ అనీ, ఆయన్ని ఎవరు సృష్టించలేదు కాబట్టి, అమరుడని, ఈ జగత్తులో జరిగే ప్రతిదానికి కారణ
భూతుడని, సమయానికి అతీతుడని చెప్పారు. మరొకరన్నారూ! స్వయంగా ఆయనే చెప్పాడు కదా , మీరు ఆ అది శంకరుల "నిర్వాణ
శతకం" చదువ లేదా?, నేను సప్తధాతువులు, పంచభూతాలు కాదు, పాప పుణ్యాలు కాదు, నేను మృత్యువును కాదు, మృత్యుభయాన్ని కాదు, నేను సఖుడను కాదు, బంధుడను కాదు, పాప పుణ్యాన్ని కాదు, నేను చిదానంద స్వరూపుడను. శివున్ని అని. ఇంకొకరన్నారూ! మనం ఆయన ని ఎప్పుడూ చూడలేమని, కాని ఆయన సంకల్పం మాత్రం ఎప్పుడు మనల్ని
వెన్నంటి ఉంటుందని!! అవును నా ఈ నిరంతర శోధన, ఆ అనిర్వచనీయ సౌందర్యం కోసం. నేను ఎదురుచూస్తున్నాను, అందరూ చెప్పుకునే ఆయన అద్భుతాలు దర్శించడం
కోసం, మనశ్శాంతి కోసం, ఆ దేవుడి కోసం!. ఆ దైవత్వం కోసం! అద్వైతం కోసం.
భావం తెలిసింది. మట్టి పాత్రలు ఎన్నో రకాలు కాని అందులో
ఉన్న మట్టి ఒక్కటేనని. ఆభరణాలకు ఎన్నో పేర్లు కాని అందులో ఉన్న బంగారం ఒక్కటే నని.
అదే సత్యం. మనుషులకెన్నొ రూపాలు కానీ వారిలో ఉన్న బ్రహ్మమొకటే నని. అదే శంకరాద్వైతమని. నీవు నేను వేరు కాదు అంతా వేరు వేరు
రూపాలైన ఒకే తత్వాలని.
నాకు ఎప్పుడూ అనిపించేదేమిటంటే మనం చేసే మంచి, చెడు పనులన్నీ కూడా ఆ దైవత్వం ని గూర్చి చేసే
శోధన లోని భాగమేనని, అయితే, మంచి పనులు మనల్ని దైవత్వానికి దగ్గరగా తీసుకెళ్తే పనులు దూరం
తీసుకెళ్తాయని. కాకపోతే మనకు ఒక జీవితం కాలం సరిపోదు ఆ జ్ఞానోదయం కలగడానికి. తెలిసో తెలియకో
మనం చేసే చెడ్డ పనులే ఎక్కువ కాబట్టి. అయినా ఏదో లోటు తెలుస్తోంది. అసంతృప్తి తొలుస్తోంది.
కాని ఒక్కటి మాత్రం అర్థమైంది దేవుడంటే ఇంకేదో ఉంది. అది తెలుకోవాలంటే ఇంకా శోధన కావాలి. భక్తి, కర్మ, కరుణ, జాలి, సౌభాతృత్వం, వైరాగ్యం, జ్ఞానం అనే పనిముట్లు ఇంకా తీక్షణంగా, దీక్షగా వాడాలని అర్థమైంది. దానికి ఇంకా
చాల ఆత్మవిమర్శ, స్వయం ప్రక్షాళన అవరసరమన్న సత్యం తెలిసినది. దానికి కావలిసిన మనో నిబ్బరం ఎలా
సంపాదించాలన్నదే ఇప్పుడు ముందున్న ప్రశ్న. అప్పుడే అడుగడుగున గుడి, అందరిలో గుడి, ఆ గుడిలో దీపం కనిపిస్తుందని ఒక మిణుగురు ఆశ.
No comments:
Post a Comment